Terug naar je essentie
'Hutje op de hei', back tot basic. Ik houd ervan, het brengt je terug naar je essentie, naar je eigen ik, je kern!
Wc doorspoelen
Daar zitten we dan met ons gezin, een weekje in een klein huisje midden in de bossen zonder water. Helaas is het water afgesloten door een lekkage, er is wel stroom. Gelukkig loopt er een beekje door de tuin. “Mam, ik heb gepoept”, roept een van de kids. Oh ja, we kunnen dus ook niet doorspoelen. Shit geen emmer water klaar staan. Dus schoenen aan en in mijn pyjama in de vroege ochtend met emmer naar de beek om water te gaan halen. Zodat we de wc kunnen doorspoelen.
Na het ontbijt ga ik meer water uit de beek halen om af te kunnen wassen. Dit water zeef ik eerst door een theedoek, kook het en maak er afwassop van. Het is veel werk, maar hier helemaal niet erg. Hier leef je zo in het moment, hier en nu. Geen zorgen, alleen zorgen dat de kachel brandt, er water is en we kunnen eten. Verder helemaal niets, dat is nog eens rustgevend! Geen zorgen, geen stress, geen moeten, geen klok, alleen maar rust, sereniteit, puurheid, … een met de natuur. Je leeft hier midden in de natuur en met de natuur. We hebben de natuur echt nodig, wij mensen staan daar niet boven, we zijn daar een onderdeel van. Dat lijken we vergeten te zijn in onze drukke levens, zo jammer. Zelfs kinderen krijgen dit nauwelijks nog mee…
Confrontatie
Ik kan mijn batterij hier echt opladen, mezelf helen, want of je wilt of niet, je wordt geconfronteerd met jezelf, je kunt je niet afleiden met internet, etc, je mag het aankijken.
Back to basic noemen ze dit geloof ik. Ik wou dat we zo altijd konden leven, dit is zo fijn, dit is puur geluk, dit is rijkdom. Juist met minder voel ik me gelukkig, alleen lijkt me dat in het dagelijks leven minder goed te lukken of helemaal niet. Daar word ik opgeslokt door alles wat ‘moet’, alles wat ‘hoort’, en door de klok.
Je zou zeggen, thuis heb je alles wat je wensen kan; stroom, water en zelfs wifi en tv. Én daar zit het ‘m in, denk ik. Thuis ga je in de ‘ratrace’, haast, onrust en heel veel afleiding om je heen om maar niet geconfronteerd te worden met jezelf, met wat je voelt.
Er zijn altijd prikkels, er is altijd afleiding. Dat voelt zo ongezond, maar helemaal aan ontkomen doe je het niet. Het liefst blijf ik hier, in dit ‘hutje op de hei’.
De kids… kijk ze gaan! Ook zij zijn ontspannen, voelen geen moet, geen klok en geen druk van school.
Ze slapen goed, zijn bijna altijd buiten in de natuur aan het spelen of gewoon aan het niks doen, lummelen.
Sta jij erbij stil?
Waarom doen we ons dat toch aan, een stressvol leven met altijd afleiding en prikkels. Je lichaam en je brein komen niet tot rust, krijgen het niet meer verwerkt. Sta jij er wel eens bij stil hoe je leeft of dat wel oké is voor je? Het werk dat je doet wel het werk is voor jou? Heb jij vermaak nodig of zoek je vermaak, om bepaalde gevoelens uit de weg te gaan? Ga eens op onderzoek uit bij jezelf, je hoeft er geen etiket van goed of slecht op te plakken. Het is wat het is. Maar onderzoek eens bij jezelf hoe jij je voelt en of dit oké is voor je of dat je dit doet omdat het (denk je) van je wordt verwacht.
Dankbaar
Hier midden in de bossen, ons ‘hutje op de hei’, ons oplaadstation voor ons gezin.
Dankbaar voor deze prachtige plek midden in de natuur.
Dankbaar voor de natuur, het water in de beek, de zon die ons verwarmt.
Dankbaar voor het minimale wat we hier hebben, maar je juist een rijk gevoel geeft.
Dankbaar voor de rust om eens een boek te lezen of om juist niets te doen.
Namasté,
Liefs Suzanne
