Spiegels
In jouw omgeving is er altijd wel een spiegel waar je in mag kijken. En hier bedoel ik dan niet een letterlijke spiegel, maar een figuurlijke. Nu is het ook niet verkeerd om jezelf eens letterlijk in de spiegel aan te kijken. En jezelf zo aan te kijken en te observeren zonder oordeel!
Even terug naar de figuurlijke spiegel. Ben jij je daar bewust van? Of ligt het dan vaak aan een ander, leg je het buiten jezelf?
Jouw omgeving spiegelt jouw constant. Het is aan jou of je er iets mee wilt doen. Soms zeggen mensen iets tegen je, wat jouw raakt.
Ga je dan bij jezelf te raden waarom dat jou zo raakt, of leg je het bij die persoon neer? Dat je het stom vindt wat hij/zij zegt?
Wanneer kijk jij in je spiegel en wil je er iets van leren? Als het je raakt, zegt dat iets over jou, niet over degene die het zegt.
Té is niet goed
Zo werd er door mijn man een hele grote spiegel voorgehouden. Het deed mij zeer, maar ergens was ik ook blij dat ik deze spiegel te zien kreeg, zodat ik eindelijk mijn patroon kon doorbreken. Maar dat duurde even, voordat ik dat zo kon zien.
Een patroon? Ja een dik vet patroon, wat telkens terugkomt en waarvan ik dacht niet in terug te zullen vallen. Patronen herhalen zich, totdat jij er wat mee gaat doen. Dit is zo'n patroon wat nu de tijd is voor mij, om aan te gaan pakken. Voor mijzelf, maar zeker ook voor mijn gezin.
In mijn enthousiasme pak ik alles aan wat mij interesseert. Mijn passie voor mijn werk, mijn yoga, maar ook voor dingen die ik graag nog wil ontwikkelen, wil leren. En vervolgens dit graag overbreng op de mensen om mij heen. En enthousiasme is goed, leergierigheid is goed. Maar weet je nog, té is nooit goed, behalve te-vreden!
En zo kun je in - een eigenschap die positief is - ook doorslaan naar het negatieve. En dat gebeurde bij mij.
Terwijl ik mensen help om in verbinding te blijven of weer terug te laten komen in verbinding met hun lichaam, hun krachtige kern, verloor ik langzamerhand zelf de verbinding met mezelf en was ik alleen maar bezig met al het andere. En niet meer met wat mijn lichaam mij aan het vertellen was. Ik checkte niet meer in bij mezelf en dan verlies je echt de verbinding met jouw lichaam en geest.
Hoezo rustiger aan doen, ik kon niet meer stoppen!
Dus ik kreeg een hele grote spiegel voor me gezet. En het deed me zeer, maar tegelijkertijd was ik eigenlijk ook blij dat iemand dit patroon voor mij doorbrak. Dat ik weer even kon gaan voelen. Ik was zelf niet in staat om van dit pad af te stappen en op de rem te duwen. Dat deed mijn omgeving voor mij.
Ik voelde mijn lichaam, jeetje, wat was ik uitgeput. Hier sloeg mijn enthousiasme en leergierigheid heel hard door, het werd té en ik kon het niet meer stoppen. Ik kon het niet meer doseren.
Mijn kinderen kwamen s'nachts uit bed, omdat ze naar hadden gedroomd, niet konden slapen, etc. Ook die gebroken nachten er nog bij! Maar ook dit waren spiegeltjes voor mij die ik eerst nog niet zag. Zodra ik teveel ga doen, te druk ben, komen mijn kinderen 'snachts uit bed bij mij. Dit zijn spiegels en tekens dat je te druk bent en het rustiger aan moet gaan doen. Alleen sloeg ik dat laatste stukje even over. Hoezo rustiger aan doen? Ik krijg energie van wat ik doe, het is zó ontzettend leuk en dankbaar werk!
Maar hoe leuk het ook is, hoeveel energie je er ook van krijgt, jouw lichaam heeft rust nodig. Ook na leuke dingen, heeft jouw lichaam herstel tijd nodig. En deze gaf ik mijn lichaam niet meer. Dat was voelbaar, heel erg voelbaar....
Tot bedaren
Ik keek mezelf aan in die spiegel die me werd voorgehouden. Nee, dit was niet goed en hier mag ik aan werken. Weer een worden met mijn lichaam en vooral ook luisteren naar mijn lichaam. De dagen, weken erna, was ik rond lunchtijd kapot, zo uitgeput. Dat ik ging luisteren naar mijn lichaam en ik na de lunch mijn bed ik dook met Yoga Nidra. Een diepe ontspanningsmethode, waar je lichaam en geest op diepe lagen kan ontspannen en stress / spanning kan loslaten. Dit helpt mijn lichaam weer bijtanken, het helpt mij om mijn geest tot bedaren te brengen. Want ik voel me hartstikke goed, maar mijn lichaam wilde niet meer meewerken. Ik bruis en loop over van de ideeën. En ik wil al die ideeën nu uitvoeren, maar dat is natuurlijk helemaal niet haalbaar met een groot gezin, bedrijf aan huis en mijn eigen bedrijf Kiksh. Daarin ben ik mijn weg gaan vinden, dat het voor nu oké is zoals het is. De ideeën ook later uitgevoerd mogen worden of over jaren en niet percé NU.
Het is nu aan mij de taak, om goed voor mezelf te zorgen. Mijn lichaam de rust te geven die het nodig heeft. En dat is veel, veel rust! Dingen doen waar ik energie van krijg, les geven! Dat brengt me héél veel, gelukkig.
En mijn valkuil (mijn enthousiasme en leergierigheid), dat ik daarnaast goed voor mezelf moet blijven zorgen, dat lukte niet de laatste tijd. Hoewel ik dacht van wel, hahaha.
Dus ik plan weer op tijd een dagje sauna, gewoon niets doen, lummelen en op tijd de natuur in, hutje op de hei. En dan maar even wat minder, het is niet anders. Mijn lichaam, ik, sta op 1..... en dan kan ik alles aan en zorgen voor mijn omgeving!
Check eens in bij jezelf, hoe is jouw balans op dit moment? Neem jij op tijd je rust of race je door?
Kijk eens in de spiegel!
Namasté,
Liefs Suzanne
Reactie plaatsen
Reacties
Heel herkenbaar. Even een traantje weg moeten pinken bij je verhaal. Dus jij nu bedankt voor deze spiegel. Kus!